واژه |
معنی واژه |
واژه |
معنی واژه |
بر سر |
به خاطر، درباره |
چالاک |
چابک |
دلاور |
دلیر |
زبان آوری |
خوش سخنی |
خروش |
فریاد |
بهرام |
ستارۀ مریخ |
کیوان |
ستارۀ زحل |
همی برگذشت |
عبور می کرد |
تیغ |
شمشیر |
ساعد |
میان مچ و آرنج |
لعل |
سنگ قیمتی |
خروشان |
فریاد زنان و ناله کنان |
ایچ |
هیچ |
بند |
ریسمان |
گرد |
پهلوان، دلیر |
تیغ |
شمشیر |
گرز |
چماق |
کمند |
طناب |
کجا |
که |
اشکبوس |
پهلوان تورانی |
برخروشید |
فریاد کشید |
کوس |
طبل بزرگ، دهل |
هم نبرد |
حریف |
گرد |
غبار، گرد و خاک |
نبرد |
جنگ |
اندر |
در |
بشد |
رفت |
تیز |
تند و سریع |
خود |
کلاهخود |
رزم |
جنگ |
اندر |
در |
کوس |
طبل بزرگ |
برآویخت |
جنگ کرد، گلاویز شد |
رهام |
پهلوان ایرانی |
برآمد |
بالا آمد، بلند شد |
بوق |
شیپور |
گرز |
چماق |
گران |
سنگین |
برآهیخت |
بیرون کشید |
گران |
سنگین |
غمی شد |
غمین شد، خسته شد |
پیکار |
جنگ |
سران |
سرداران و فرماندهان |
تهمتن |
درشت اندام، لقب رستم |
چو |
هنگامی که |
شد |
رفت |
قلب |
مرکز |
اندرآشفت |
خشمگین شد |
طوس |
فرمانده سپاه ایران |
کاید |
که آید |
با |
به |
جفت |
زوج |
رهّام |
پهلوان ایرانی |
باده |
می، شراب |
به آیین |
به سامان، مرتب |
بدار |
نگه دار |
کارزار |
جنگ |
باز |
سوی |
زه |
چله کمان، وتر |
کمر |
کمربند |
خروشید |
فریاد زد |
رزم آزما |
جنگجو |
هماورد |
حریف، رقیب |
مشو |
مرو |
کشانی |
کوشانی |
خیره |
شگفت زده |
عنان |
افسار، دهانه |
گران |
سنگین |
بخواند |
صدا کرد |
را |
برای |
کزین |
که از این |
کام |
سقف دهان |
زمانه |
روزگار |
ترگ |
کلاهخود |
بارگی |
اسب |
یکبارگی |
یکدفعه |
پرخاشجو |
ستیزه جو، جنگجو |
سرکش |
یاغی، زورگو |
نبرده |
جنگجو |
کارزار |
جنگ |
فسوس |
مسخره کردن |
مزیح |
شوخی، ممال مزاح |
سلیح |
جنگ افزار، ممال سلاح |
سر آری |
پایان آوری |
زه |
چله کمان، وتر |
ناز |
افتخار |
گران مایه |
گران ارج، ارزشمند |
به زه کرد |
آماده کرد |
از بالا به روی اندر آمد |
سکندری خورد |
آواز |
صدای بلند |
جفت |
زوج |
به زه کردن |
زه کمان را انداختن |
سزد |
سزاوار است |
کنار |
آغوش |
خیره خیر |
بیهوده |
رنجه داری |
می آزاری |
بداندیش |
بدخواه، دشمن |
چار |
چهار |
بمالید |
لمس کرد |
شست |
قلاب |
سپهر |
آسمان |
بر |
پهلو، بغل |
هم اندر زمان |
بی درنگ، فوراً |
گفتی |
گویی |
نزاد |
زاده نشده است |
سزا |
جزا، مجازات، تقاص |
ذوالنون مصری |
نام عارفی مصری |
عامل |
حاکم، کارگزار، والی |
ولایت |
سرزمین، استان |
روا داشتن |
اجازه دادن، جایز شمردن |
رعیت |
عموم مردم، شهروندان |
ستدن |
گرفتن |
زجر |
آزار، اذیت، شکنجه |
بازستاندن |
پس گرفتن |
خزینه |
خزانه |
نهی |
می گذاری |
درویش |
گدا و تهیدست |
درحال |
فوری، بی درنگ |
خجل |
شرمنده |
مضرت |
زیان، گزند رسیدن |
برآسایی |
استراحت کنی، دست برداری |
||
ستوه |
درمانده و ملول، خسته و آزرده |
||
پتک |
چکش بزرگ فولادین، آهن کوب |
||
کیخسرو |
پادشاه ایرانی، فرزند سیاوش |
||
تنگ آوردن |
در تنگنا گذاشتن، به ستوه آوردن |
||
سپردن |
درنوردیدن، پیمودن، طی کردن |
||
کاموس |
یکی از فرماندهان زیردست افراسیاب |
||
دفع |
جلوگیری، راندن از نزد خود، دور کردن |
||
گبر |
زره، خفتان، جوشن ، نوعی جامه جنگی |
||
کوشان |
سرزمینی در بخش شمال شرقی ایران |
||
خدنگ |
چوبی که از آن تیر و نیزه و زین اسب سازند |
||
فلان |
ضمیر مبهم؛ اسم شخص یا جایی نامعلوم |
||
را |
(در عبارت «درویش و رعیت را چه سود دارد») برای |
||
سندروس |
صمغی زرد است که روغن کمان از آن گرفته می شود |
||
مصادره |
مال کسی را به زور ضبط کردن، تاوان گرفتن، جریمه کردن |
||
آبنوس |
درختی است که چوب آن سیاه، سخت، سنگین و گرانبهاست |